Rozdział 5

  **Perspektywa Harrego**
Oj przestraszyłem się i to bardzo bo nie mogłem sobie wyobrazić co ona musiała czuć była taka roztrzęsiona i to wszystko przez mnie mogłem zapytać czy chce a nie ją tak pchać.Nareszcie wyszliśmy z Londyjskiego Oka.Vanessa nie wyglądała za dobrze była blada i miała czerwone plamy na twarzy od płaczu aż tak się bała.Gdy już chodziliśmy po ziemi chciałem ją jeszcze raz przeprosić.Ona ręką złapała się czoła i zaczęła upadać w ostatniej chwili złąpałem ją.Ona zemdlała! Ja z przerażeniem w oczach kompletnie nie wiedziałem co robić.Mam 19 lat i nie wiem co robic jaki ja jestem idiotą z jednej strony chciałem zadzwonić po karetkę ale zapomniałem komórki  po chwili namysłu spanikowany niosłem ją na rękach uliczką jeszcze parę zakrętów i będę na miejscu.Ludzie patrzyli na mnie albo na Vanesse mieli przerażone miny ale ja i tak byłem bardziej przerażony od nich.Jest jestem już przed drzwiami dzwoniłem ręką.Ale nikt nie otwierał no przecież wszyscy wyszli.Jedną ręką trzymałem Vanesse drugą próbowałem wyjąć klucze z kieszeni.Jest udało mi się! wyciągnąłem klucze otworzyłem drzwi szybko położyłem vanesse całą bladą na kanapie. Zacząłem panicznie szukać komórki.Jest znalazłem! Pierwsze co zrobiłem to wstukałem numer do Louisa!
H - Stary odbierz w końcu !- krzyczałem do komórki
Nareszcie po paru próbach odebrał!
Lo - No siema chciałeś coś? - powiedział jak zawsze zadowolony Louis
H - Stary mamy kłopoty! Vanessa zemdlała jak wyszliśmy z Londyjskiego Oka nie miałem przy sobie komórki,przyniosłem ją do do domu CO JA MAM ROBIĆ?!
Lo - O kurwa mać! Ona ma klaustrofobię i lęk wysokości mądry jesteś?!zresztą nie czas na kłótnie kiedyś zdarzyło się podobnie lekarz kazał ustawić ją w takiej pozycji aby miała nogi w górze i musisz wziąśc jakąs szmate włóz do niej pare kostek lodu i połóż na czoło ! Rozumiesz masz to zrbić jak najszybciej! ja za 10 minut będę!pa!-rozłączył sie
A ja szybko zacząłem działać cały się trzęsę dałem pod nogi Vanessy parę poduszek żeby miała wysoko nogi.Poleciałem jak po parzony do kuchni wyjąłem kostki lodu znalazłem szmatkę robiąc przy tym huk w kuchni nie przejmowałem się tym. Pobiegłem jak najszybciej do Vanessy i przyłożyłem szmatkę do czoła.Czekałem i patrzyłem na jej twarz powieki nadal się nie otwierały miała zamknięte.A ja gotowałem się od środka.Nagle do domu wpadł  Louis cały podenerwowany krzyknął
Lo - Obudziła sie?! 
H - Jeszcze nie!
Lo - Jak mogłeś wziąć ją do tego cholernego Oka !?
H - Wtedy nie wiedziałem że ona ma lęk w małych pomieszczeniach i wysokości
Lo - Ale zapytałeś ja? Przecież ona dobrze wie i by się nie zgodziła na coś takiego ? Jak do cholery tam się znalazła!?
H - No bo ja boo ja ją wepchnąłem do kapsuły nie miałem pojęcia ze ma te cholerne lekki jak już maszyna szła w góre zosrientowałem się ze cos jest nie tak wtedy sie przyznała i krzyczała
V - Gdzie ja jestem? ciszeeej głowa mnie boli - powiedziała vanessa cichutkim głosem jak tylko ją usłyszałem kamień spadł mi z serca.Louisowi chyba tez ulżyło .Uspokoiliśmy się wszyscy.Poszedłem do kuchni i przyniosłem Vanesce szklankę wody do picia.Jak wróciłem do salonu ona już była w pozycji siedzącej.
H - Słuchaj naprawdę bardzo cię przepraszam proszę masz tutaj szklankę wody napij się
V - Okey wszystko w porządku mogłam wcześniej ci powiedzieć
Lo - Nawet nie wiesz jakiego mieliśmy stracha
Wtedy weszli do domu Liam , Niall i Zayn. Nie wiedzieli co się stało.Ale po naszych minach zorientowali się że coś złego się stało i od razu przeszli do rzeczy.
L - EJ co się stało?
N - Właśnie macie strasznie grobowe miny
Wtedy opowiedzieliśmy całą historię na co się przestraszyli i zaczęli przytulać Vaneskę.
Z - Biedaczka , co chcesz może masz na coś ochotę?- zwrócił się do Vanessy 
Niall cały czas siedział obok niej i ja przytulał.Ten chłopak to jest strasznie opiekuńczy i troskliwy jak trzeba.
Ja natomiast czułem złość Louisa na mnie.W sumie mu się nie dziwię sam na siebie jestem zły.