Rozdział 43

**Perspektywa Vanessy** 
W życiu bym nie pomyślała że tyle rzeczy może się wydarzyć w ciągu 2 tygodni w moim życiu.To jakaś chyba nowość powinnam być smutna przez Toma? o ile tak się nazywa.Ale jestem szczęśliwa że mogłam poznać trochę chłopaków ...zapamiętać karmelowe oczy...., zyskać przyjaciela Horanka i ... zakochać się w Harrym nie jestem pewna swoich uczuć to głupie prawda?.Ja jestem głupia to jest prawda ludzie w około zawsze mi to mówili karmiłam się tymi słowami Uwierzyłam i sama mówię że jestem głupia już nie zaprzeczam.Tracę swoje poczucie wartości .. traciłam z każdą codzinnością.Ale nie tym razem tym razem Harry wpłynął na coś w moim zachowaniu z czasem przestałam myśleć że jestem głupia ale to na nic bo dalej mam niską samoocenę o sobie  ... 
Harry on zajmował teraz każdą myśl w mojej głowie,jego ruchy,gesty,pocałunki,Ta noc,jego głos ,wszystko co z nim związane to zabawne jeden chłopak tak mi zawrócił w głowie. Pragnełam przytulać się do niego codziennie widzieć jego słodkie dołeczki patrzeć w zielone tęczówki które tak zaskakująco na mnie działały,czuć jego dłonie na mojej skórze,oddech.Teraz kiedy los się do mnie uśmiechnął wszystko runeło. Wyjeżdżam już nigdy go nie zobaczę.A co jeśli on dobrze zdawał sobie z tego sprawę i tylko sie mną bawił ,no nie? w końcu jest starszy a ja młodsza,wszystko jest możliwe.Płakałam w jego ramionach poczułam że on jest jakby skamieniały.Oderwałam się od niego a on siedział taki zimny jakby chłodny obojętny ? Tylko oczy miał rozpaczliwe ..a może to moja wyobraźnia robi mi figle. Zaczełam się zastanawiać coraz bardziej nad tym co on do mnie czuje? czy w ogóle coś do mnie czuje? I dlaczego on jego postawa jest taka w tym momencie obojętna? Jasna Cholera ! Siedzę cała roztrzęsiona z moich oczu lecą potoki łez a on jest twardy,nic nie mówi kompletnie.Zeszłam z jego łóżka i skierowałam się do mojego pokoju gdy znajdowałam sie w przedpokoju On nie poszedł za mną.Płacząc i biegnąc wpadłam do mojego pokoju.Co ja zrobiłam? Czym sobie zasłużyłam? Czemu moja wyobraźnia robi mi takie figle ! On mną się tylko bawił!?Szybkim ruchem wyjełam walizkę z pod łóżka,a następnie otworzyłam swoją szafę. Wrzuciłam swoje ciuchy i buty do walizki nawet ich nie składając.Ze szlochem wpadłam do mojej łazienki zabrałam swoje kosmetyki wrzuciłam je w nieładzie do walizki . Desperacko próbowałam zasunąć tą ogromna walizkę ale nie mogłam! Nie miałam sił nie byłam w stanie . Ze wściekłością siadłam na nią i szarpałam zamek Udało się ! Jasna cholera. Złapałam moja komórkę z łóżka i spojrzałam na zegarek .Jest godzina 13:30 .Wstałam nie poszłam do łazienki poprawić makijaż po co? skoro zaraz znowu będe miała twarz z tuszu .Nie myślałam kompletnie o moim makijażu mi właśnie serce wyrywało sie z klatki piersiowej z bólu . Płacz histeryczny płacz... jestem człowiekiem wrażliwym nie jestem zimną suka nie potrafię pokazać chłodu wtedy kiedy jestem załamana.Złapałam ciężką czarną walizkę do jednej dłoni do drugiej natomiast telefon.Szłam w stronę drzwi wyjściowych pokoju ale poczułam bardzo silny ból w klatce piersiowej nie mogłam wykonać żadnego ruchu a w gardle miałam gulę w wielkości jabłka.Nie spadła walizka ,nie spadł telefon tylko ja ! Upadłam leżałam na ziemi bez ruchu z moich oczu tylko płyneły łzy.A ból w klatce piersiowej nie ustawał przestraszyłam nie myślałam racjonalnie.Czy ja na coś choruję ? Możliwe wszystko popierdolenie możliwe!Ten ból...chciałam się unieść nawet z tym bólem w klatce ale gdy tylko podniosłam rękę od razu pożałowałam ból pojawił się z podwójną siłą ten ból mógł mnie zabić jestem wyczerpana głowa mi pulsuje z oczu nadal lecą łzy.Nie mogłam nawet poruszyć palcem by uruchomić telefon który miałam w dłoni.Leżałam wciąż nagle usłyszałam głośny krzyk znajomy krzyk .. 
Lo - Jesteśmy ! - krzyknął kuzyn
N - Wróciliśmy ! Sorki że was nie wzieliśmy - krzyknął Horan ale jakoś mało przekonująco jak na mnie 
Słyszałam jakies rozmowy każdy coś mówił słowa do mnie nie docierały ból w klatce wciąż był bardzo silny głowa mi pulsowała nie zrobiłam żadnego ruchu jedynie co moje ciało co  robi  to wydobywa łzy z oczu.Nagle usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi moich drzwi .. 
Z - Vanessa nie uwierzysz ! - krzyknął radosny 
Z - O mój Boże ! - krzyknął przerażony na mój widok leżącej w dość dziwnej pozie płaczącej twarzy całej czerwonej od tego rozpaczliwego płaczu i bez żadnego ruchu 
PO tych słowach jakie wykrzyknął wszyscy się zjawili w drzwiach Harry był ostatni.
Pytali mnei co mi jest żebym się ruszyła i takie rzeczy .. ale je nie potrafiłam odpowiedzieć nie dałam rady oczy miałam całe zamazane od płaczu . Liam zorientował się że to nie jest wcale śmieszne żaden żart a to nie jest tez zwykły płacz i że bez powodu bym nie leżała bez ruchu.
L- Musimy zadzwonić po karetkę 
V - NIE ! - Krzyknełam wreszcie coś powiedziałam ale pożałowałam niemal od razu czując jak moje gardło sie pali .Nie bardzo fajnie widzę siebie w szpitalu nie chcę tam jechać. / Ciąg dalszy ..MOŻE nastąpi jutro :D . Oddaje opinię tego rozdziału w wasze ręcę.Znacie już moją opinię wychodzi mi to beznadziejnie .Omg jak ja często to używam tego słowa.Proooszę o komentarze
 CZYTASZ = KOMENTUJESZ <3 motywujesz mnie a wiecie jak dostanę kopa - POzdrawiam Livia :p